Een bijzondere ontmoeting in ZW Ierland.

In Dunmore, een druk watersport- en vissersstadje met een groot cruiseschip voor de rede, waar door de Ieren volop werd genoten van de zomer, hebben we een mooring opgepikt en de zonnetent over de kuip gespannen. De huiken zitten nog over de zeilen maar zon en warmte is ook wat waard. Helaas, voor Willem is het te ver rijden om ons op te zoeken. Zaken gaan nu eenmaal voor het meisje en dit geldt zelfs voor de Frisonne. Vandaag, woensdag 13 juli, een flauw zonnetje en een flauw windje, maar net genoeg voor de korte broek en om op de halfwinder Kinsale, zo’n 11uur varen te bereiken. Kinsale is een bruisend stadje aan de river Bandon in de county Cork. Smalle straatjes met vrolijk gekleurde winkels en galeries, royaal opgesierd met bloemen en vooral terrasjes en pubs te kust en te keur. Het is zo warm dat we aan boord alweer wegduiken onder de tent. Overdag hebben we te voet en met de bijboot de stad en omgeving verkend. ’s Avonds hebben we een paar pubs met live muziek bezocht en daar een guinness op Lammert zijn verjaardag gedronken. Vandaag, 15 juli, blijven we nog mooi liggen. Het lijkt wel alsof we met vakantie zijn!

Zaterdag, een prima zeilwind maar uit de verkeerde richting. We zijn net als de boeren, altijd klagen over het weer. Dit wordt dus laveren en ons doel bijstellen. Niet Baltimore maar Glandore. Meer westelijk verandert de kust van lieflijk, glooiend, naar grillig en rotsachtig. In een prachtige baai, beschermd tegen alle, behalve oostelijke winden, liggen we voor anker, als er ’s avonds een bootje langszij komt met een van oorsprong Duitse vrouw en Nederlandse man. Kor en Gretha Zijlstra. Kor is opgegroeid in Harlingen en woont al 30 jaar in Schotland. Hij is geboren in Beetgum, ook mijn geboorteplaats, en vertelt dat, het door een ongeluk overlijden van de groenteboer uit Beetgum, toen Kor 14 jaar was, ruim 52 jaar geleden, diepe indruk op hem heeft gemaakt. Hij heeft er onlangs weer aan moeten denken. Kor weet nog de omstandigheden en dat de groenteboer 2 zoons, Klaas en Keimpe had. Bijzonder is dat het hier mijn pake Anne betreft, die een paar maanden voor mijn geboorte door een bus werd overreden en zo om het leven kwam. Tijdens het gesprek, natuurlijk konden we Kor en Gretha een plezier doen met een beerenburgje, viel het mij op dat er een mengelmoes van Ned. Fries, Duits, en Engels werd gesproken. We vielen, zondag, weer met de neus in de boter. Niet alleen gepicknickt op de rotsen, waar we een otter zagen badderen, maar we liggen ook nog eerste rang om zeilwedstrijden en een vlootschouw te kunnen volgen op een nog steeds door zon overgoten Ierland. Super! Vanavond komt er vuurwerk en zullen we aan de wal nog een graantje meepikken van de festiviteiten.
Maandag zijn we uitgevaren met kotterfok en 2 reven, tegen de wind in. Ja, ZW is hier nu eenmaal de heersende windrichting. We zijn weer niet ver gekomen, nl tot Castletownshend, een lange naam voor een klein authentiek dorpje en liggen nu met flinke windstoten aan een mooring. De ankergrond is hier kennelijk niet zo best want verschillende jachten krabben. Het is hier in ZW Ierland gedaan met de jachthavens, zuinig zijn dus, want ook geen stroom, water en diesel en al helemaal geen internetcafe’s. We hebben niet voor niets in Kinsale flink gebunkerd. Met de bijboot hebben we de met bossen omringde baai verkend en ’s avonds was het gezellig kletsen aan boord bij Kor en Gretha die hier ook liggen met hun motorjacht waarop ze al 4 jaar wonen.
Woensdag, 20 juli, laverend Baltimore bereikt, waar we nu onrustig deinen aan een mooring, nadat we een biertje op een van de terrasjes hebben gedronken, vooral met het doel om ondertussen de telefoon in de pub op te kunnen laden. Als we morgen niet uitvaren heb ik wel zin om op het rotsachtige Sherkin eiland te gaan wandelen. We zijn wat het weer betreft wel bofkonten. Vandaag ook strakblauw en nu, even voor de sier, wat overtrekkende bewolking.

Het is geen wandelen geworden maar fietsen richting Mizenhead bij Crookhaven. Alleen ,want Ed voelt zich, jammer genoeg, al een paar dagen niet fit. Ik hoop dat hij snel weer opknapt. Nu dus weer een klein stapje westwaarts. Laveren is vermoeiend en schiet niet op. Hoeft ook niet, het was een mooie zeiltocht en we liggen hier heel beschut, in een schitterende omgeving. De kustlijn is hier heel grillig waardoor natuurlijke havens ontstaan. Veelal zonder pontoons, maar vaak met een aantal moorings en mogelijkheid om te ankeren en met de bijboot aan de wal te komen. Sanitaire voorzieningen zijn meestal bij een hotel of pub ondergebracht. Gelukkig hebben wij deze aan boord, maar water halen we nu toch ook uit een jerrycan. We zijn langs Fastnet Rock gevaren. De rots die bij de Fastnet zeil race moet worden gerond, een beladen naam in de zeilerswereld want bij deze wedstrijd zijn in 1979 vijf zeiljachten vergaan en vijftien zeilers verdronken. Alsof hij zich er voor schaamde, want de rots was vandaag in mist gehuld.