Laverend door de Ierse Zee.

Belfast, ooit welvarend door de scheepsbouw(35.000 arbeidsplaatsen, nu kaalslag) en textielindustrie, ervaren we als een vervallen industriestad, met hier en daar moderne en fraaie oude gebouwen, zoals het stadhuis met een groot standbeeld van koningin Victoria. Je ziet dat er flink word geïnvesteerd, zoals in openbaar vervoer, hypermoderne stations met strenge veiligheidsmaatregelen. Het was op zaterdag druk en gezellig in de winkelstraten. We besloten een rondtour te boeken en deze maakte vanwege de trieste recente geschiedenis diepe indruk op ons. De baksteenrode arbeiderswijken van de protestanten en de katholieken zijn doorsneden met muren en prikkeldraad. En vanwege de aanstaande oranjemarsen, waar Willem III en de slag aan de Boyne(1690), wordt herdacht, zie je in de protestante buurten een overdaad aan Engelse vlaggen. Het lijkt feest maar het is een beschamende vertoning. De vele gevelschilderingen, vaak tot aan de nok van de daken van zowel de royalisten als de republikeinen roepen een sfeer op van boosheid en agressie. Het is te hopen dat het vredesproces een succes wordt, waardoor dit 30jaar oude conflict, de “Troubles” tot het verleden gaat behoren, maar als je dit gezien hebt, dan begrijp je hoe moeilijk dat zal zijn.
De zondagskuier wordt hier in Bangor flaneren over de gezellige boulevard met luxe villa’s, livemuziek en uitzicht over Loch Belfast en de Ierse Zee.

Snel boodschappen doen en nog wat zeekaarten en pilots van o.a. het eiland Man aangeschaft en weer het zeegat uit. Heerlijk zonnig, wat weinig wind, maar met ons geheime wapen, de rood/wit/blauwe halfwinder, wordt het een zomerse zeiltocht naar Ardglas, alwaar we maandag 4 juli om 19.00uur aankomen. Het is een lastig aan te lopen haventje maar met dit weer en deze navigator, die o.a. beschikt over een electronisch navigatiesysteem, is het geen probleem. Een uitgaand vissersscheepje geeft een serenade op zijn scheepstoeter. We beschouwen het als een welkomsgroet, net als een escorte van zeehonden. Als ik Ed vanachter de kaartentafel goed beluister, dan moeten we morgen al vroeg in touw, voor de oversteek naar het eiland Man. Ja hoor, 6uur op. Hetzelfde vissertje loopt nu binnen en doet ons toeterend uitgeleide. Het begon vandaag droog, ZW 4, maar al snel, geheel volgens de weersvoorspelling, Z 5-6 en spoelende regen, met rond de zuidpunt van het eiland een onrustig zeetje. Doorweekt landden we op Mann, waar we wachtten tot er genoeg water stond om om 22uur de haven in het centrum van Douglas, de hoofdstad, in te kunnen. De havenmeester vertelde dat we dit jaar de eerste Hollanders zijn. Vorig jaar hebben 3 Nederlandse schepen Douglas bezocht. We zijn overigens tot mijn verbazing op deze reis nog geen Nederlands zeiljacht tegengekomen. Het enige dat we van Man weten is dat het in de Ierse Zee ligt en dat er motorraces worden gehouden. We laten ons verrassen.

En vandaag is het een grote verrassing. Min of meer toevallig hebben we een stoomtrein kunnen nemen. Op zich al een belevenis om zo door een prachtig uitbundig groen landschap, dit waren we niet meer gewend, te kunnen reizen. In Port St. Mary zijn we uitgestapt en hebben we een schitterende kustwandeling, met klimmen en klauteren, naar Port Erin gemaakt. Daar vandaan weer in een wagonnetje, boemelend en fluitend terug naar Douglas. Vandaag is het stralend zonnig met harde wind. Het weer is tijdens onze reis super wisselvallig. We gaan nooit op pad zonder de wandelregenpakken in onze rugzak. Het is natuurlijk lastig, maar het deert ons niet, daarvoor vinden we het hier veel te mooi, en hebben we het veel te goed naar onze zin. Man heeft wel vreemde trekjes, zo worden hier Manx katten, deze hebben geen staarten, gefokt en heb je hier bruine Loaghtan schapen met 4 en soms 6 horens. Beesten die volgens Ed op honden lijken. Het eiland heeft een grote mate van zelfstandigheid, behoort niet tot de UK maar valt wel onder de Britse kroon en is een belasting paradijs. De vlag van Man wordt “opgesierd”met drie benen. Een teken uit de tijd van de Vikingen, dat wil zeggen dat het hier altijd op zijn pootjes terecht komt. Het bericht van Willem de Jong is ook een verrassing! Volgende week moet hij, ik denk voor zaken, in Ierland zijn en dan komt hij ons opzoeken. Willem, we hebben nog een hut, wat onder de kurk en met al die schapen hier moet een lamsboutje of anders een visje ook geen probleem zijn.

Vandaag, 7 juli, waren we met de boot bezig, schoonmaken, de motor, accu’s enz, toen we het slechte nieuws van een buurschipper vernamen over de afschuwelijke bomaanslagen in Londen. Dat terwijl de kranten nog zo trots en feestelijk het nieuws van de komende olympische spelen in Londen melden. Vandaag, vrijdag, kunnen we om 11.30 uur uitvaren met bestemming Dublin. We laten een gezellige stad op een mooi eiland achter. Op dit moment, 20.00 uur, bevinden we ons midden op de Ierse Zee. Het is zo spiegelglad dat ik achter de kaartentafel mijn tekst op de laptop in kan voeren.
Foto’s: Kustpad en stoomtreintje op Man, Gevelschildering Belfast,