Wat doen we hier.

28 Mei, warmterecord in Londen, zomers in Nederland. Kou, regen, storm, wat doen we hier? Vannacht slecht geslapen omdat de boot zo tekeer ging en vandaag na veel gedoe met de bijboot de wal bereikt. Zelfs in de haven spuiten de golven over de kade, in Wick, een aftands stadje dat in vroeger tijden floreerde door de haringvangst. Hier werd de vis gepekeld (afgekeken van de Hollanders) en als goedkoop voedsel verscheept voor de slaven. Nu valt er ook hier voor de vissers geen droog brood meer te verdienen, de vis is op. Ik vind het voor die kleine vissers en vissershaventjes heel triest.

We voelen ons heerlijk vrij, hebben een zee van tijd, maar feitelijk zijn we zo gebonden als wat. Niks gaan en staan waar we willen. De wind bepaalt of we kunnen, en het tij bepaalt hoe laat we kunnen uitvaren. Geregeld zelfs bij nacht en ontij. Niet even de deur achter je dichttrekken, maar zoals vandaag slechts moeizaam de wal op kunnen. Ook vandaag weer een verplichte verwaaidag. En morgen? Uitslapen of uitvaren? Zeker is dat we intens genieten. We ervaren alles anders, intenser dan thuis, niets is hier vanzelfsprekend. Thuis regelt de thermostaat de verwarming, water stroomt altijd uit de kraan en de bakker is om de hoek. Hier ben je blij als je je tanks weer hebt kunnen vullen, het kacheltje blaast, je broodje weer gebakken is, om maar wat te noemen. Of dat je weer een doosje wijn kunt aanslaan, of de wind die onverwacht uit de goede hoek komt, en de stroom die in je voordeel werkt. Dat soort kleine dingen is geluk hebben en daar ben je dan ook echt gelukkig mee. Wat zal ik vandaag aantrekken? Ook zoiets, makkelijk zat, als het maar warm en droog is en lekker zit. Ik herken Ed straks niet meer zonder zijn dikke Shetlandse trui.

Jullie hadden hem even moeten kunnen zien, mijn kapitein met een big, big smile. Ed helemaal in zijn element. Een tocht, waar naar zijn zeggen, elke zeiler van droomt. Het kan niet missen, onder zulke omstandigheden wordt Freddie Mercury uit de kast gehaald, en het swingt in de kuip. NW 5, 60 tot 70 graden aan de wind, zo de trechtervormige Moray Firth in, 11uur 80zm. En als beloning binnen in de M.F. zo af en toe een fel zonnetje, waardoor we een blik op de Highlands kunnen werpen, en een welkom door zeehonden en al weer dolfijnen. Pure verwennerij, genieten!

We gaan de Great Glen in. Dit is een breuk die de Highlands in tweeen deelt. Hier vind je de hoogste bergen, die op dit moment met sneeuw bedekt zijn, en diepste meren van Schotland. (Ben Nevis 1343m. Loch Ness 300m. diep) Een gebied van grote contrasten. We overnachten in Inverness, hoofdstad van deze streek, aan het begin van het Caledonisch Kanaal. Bij aankomst hebben we de kinderen gebeld. Alles prima. Ze klinken vrolijk en enthousiast. Louwrens heeft het weekend met vrienden gezeild in zomers, warm weer en Anne en Tjeerd zijn met hun Victoire 22 naar Enkhuizen geweest. Ook een avontuur! Wij drinken op deze zondagavond een Whisky en toosten op onze lieve kinderen, op het nieuwe gebied dat we gaan bevaren en op Anne Jetske Baron. We hoorden dat je Fries zwemkampioen bent geworden. Van harte gefeliciteerd!

Vandaag, maandag, zijn we aan het kanaal begonnen, 6 sluizen en 2 bruggen zijn we gepasseerd. Nog 8 bruggen en 23 sluizen te gaan. We moeten eerst 32 m. omhoog en dan richting Atlantische Oceaan weer naar beneden. Het kanaal dat in 1822 is aangelegd, verbindt een keten van 4 Lochs (meren), is 96.6 km. lang en staat bekend als een van s’werelds beroemdste waterwegen.

FOTO's 2x stenentijdperk Orkney's, Naast vissersschuit in Wick, Big Smile.