Op naar de Noord

Dinsdag 10 mei, de planning was om 4 uur vanochtend te vetrekken maar de wind ging niet afnemen en krimpen zoals voorspeld. Dus vrij vandaag. We dachten rustig aan boord te blijven, misschien even Eyemouth in om wat boodschappen te doen, hooguit. Maar nee. Deze keer is het die ontzettend aardige havenmeester Johnny Johnson die ons werkelijk in de watten heeft gelegd. De komst van de eerste Dutchmen luidt naar zijn zeggen het zeilseizoen in en we merken dat hij blij is met onze komst. Men maakt hier opvallend graag en gemakkelijk kontact. Zelfs kinderen vragen waar we vandaag komen, of we het hier mooi vinden en hoever Holland is. Johnny bood aan om ons naar Berwick Upon Tweed te rijden om ons de gelegenheid te geven that beautiful town in de stralende zon te bezichtigen en een nieuwe gastank te verwisselen. Hij vertelt graag over de historie van dit gebied. De river Tweed is bekend omdat er veel zalm in zit, bovendien kennen we de naam van de wollen stof die hier vandaan werd verscheept. De wasmachine en droger mag ik gratis van hem gebruiken, dus voor de volgende opstappers is er weer schoon beddengoed voorradig.
Who’s next?

-We vernamen dat moeder (Wapstra) is opgenomen in het ziekenhuis. Het gaat naar omstandigheden goed maar we beseffen dat zij gezien haar leeftijd en conditie kwetsbaar is.
-Louwrens is na een 30 uur durende reis in Amsterdam aangekomen.
-Hoe gaat het met “mijn” tennisteam.in de competitie? Zouden ze wel goed hun best doen?

Woensdag zijn we wel om 4uur uitgevaren. Eerst prima zeilen, daarna weg wind. We hebben onze nieuwe halfwinder voor het eerst gehesen, ja Cees, je had het al voorspeld, maar deze bood ook geen soelaas. Tot op heden, 4 uur donderdagochtend, alles met IJzeren Hein.
Echt donker is het hier maar even. Bij het ingaan van mijn wacht, 4uur, is het volop licht. De kleuren zijn hier anders. De lucht is heel licht, ijlblauw, ook het water kleurt van dat babybroekjeblauw. En dan daaroverheen die zonsopgang! Ed mist dit spektakel, hij is te kooi, maar het is prachtig. Die dikke oranjebol en –gloed. Het komt ook zo heftig over omdat er verder niets is dan die kleuren, al dat water en die lucht.

Dat blauw is hier wel echt een kleur van kou. We zijn ‘s nachts superdik ingepakt en ik ben blij dat we bij een zaak voor beroepskleding van die, ik noem het maar visserspakken, hebben gekocht voor onder de zeilkleding. En dan nog koel je af. Als ik naar bed ga houd ik dat mooi aan zo kom ik weer op temperatuur.
Het maakt ook dat als je op de wc zit je al weer opziet tegen de volgende plas. Eerst zwemvest af, handschoenen, zeiljack, fleecetrui uit, zeilbroek zakken, fleecevest uit, vissersbroek neer enz. en dan alles in omgekeerde volgorde weer aan. Op een dansend schip is het al helemaal een heksentoer. Ik ben menig maal op het toilet gelanceerd. De verleiding is dan groot om maar tot de volgende keer te blijven zitten. Ja Joke, jij kunt het op de skipiste heel wat sneller.

We hebben weer een passagier, een klein verfomfaaid vogeltje. Ik haal broodkruimels en als ik de kuip weer instap zie ik weer dolfijnen zwemmen. Regelmatig komen de bolle ruggen met vinnen boven, zo verdwijnen ze richting Pentland Firth. Ik geniet ervan.
Het vogeltje overigens niet van mijn brood. Ik begrijp het, zelf eet ik ook liever een eigen gesneden poesta boterham van bakker Siesling dan dit Engelse brood. Hij schrikt, vliegt een rondje en landt weer op het nu vliegdekmoederschip Frisonne. Zo maak je toch wat mee op een spiegelgladde zee.

Op de Shetlands.

Donderdag na 275zm (1zm is 1,8km) en 39 uur op zee zijn we op ons meest noorderlijke doel, de Shetlands gearriveerd! De Shetlands liggen net zo ver van Noorwegen als van de vaste wal van Engeland af. We hebben het anker in de eerste de beste baai bij Hoswick laten vallen en daar liggen we nu een dag. Het weer is steeds prachtig maar fris. Dire Straits van Ab en Jenny galmt over het water. We genieten, moe en voldaan.

Vandaag hebben we op de fietsjes zwaar werk verricht, half lopend, half fietsend zijn we naar de westkust van Mainland gegaan naar St. Ninians Isle.
Met steeds de zee als decor. Er is hier op de Shetlands geen punt verder dan 8 km van zee verwijderd, overal weer de grillige kustlijn met inhammen die als vingers ver het land insteken. In zo’n inham liggen we dus voor anker. Kale heuvels, rotsen die met een uiterst dun laagje groen, maar veelal bruine veengrond lijken te zijn bekleed. Geen enkele boom, geen struik, nauwelijks een bloemetje, wel veel schapen en lammetjes, van wier wol de bekende Shetlandse truien worden gebreid, en veel blauw, helder blauw door de zon, van lucht en water. Op een heel sobere pure manier mooi. Net als de huizen, ook sober. Veelal klein, simpel en grijs van kleur. Onderweg zagen we dat hier en daar op een heel kleinschalige manier op de veengrond turf wordt gestoken.

Cést si bon van Axel, nee van Louis Armstrong vult nu de kajuit. Ik heb vanochtend mijn eerste broodje in de oven gebakken. Zelf gekneed en in het zonnetje gerezen. De vorm is vreemd, een soort Hans Worst, maar heeeeeerlijk.
Cést si bon !.

Wat blauw, niks blauw, voor het eerst, grijs, grauw en regenbuien. Een lekker zeiltochtje naar Lerwick, de hoofdstad van deze archipel. Nederlandse haringvissers vonden hier in de 17e eeuw een veilige ankerplaats die kon dienen als handelspost voor de visserij. Zo is hier deze stad van grijze steen met 8000 inwoners, een derde van de inwoners van de Shetlands, ontstaan.
Vandaag, zondag, is het rustig, de winkels zijn gesloten. In de haven echter is het al vanaf 7.30uur vanochtend kabaal. Er liggen hier een aantal Noren, die al vroeg aan de drank zijn. Een van de heren, dik en kalend, springt zelfs in z’n blootje in het koude havenwater.
We hebben een stoere wandeling over het eiland Bressay gemaakt, gedeeltelijk gelift, en daarna met een rubber veerbootje over naar Noss, een natuurreservaat. Het begon goed maar al snel sloeg het weer ongenadig om. Harde wind en regen. Een 3uur durende wandeling langs kliffen met duizenden jan van genten, papagaaiduikers, skua’s en zeehonden, maar vooral nat, koud en hongerig en dan ook nog Ed proberen bij te houden. Daarna weer via Bressay, ook zo’n 6 km, terug waar we het geluk hadden deels mee te kunnen rijden in een autootje met open laadbak. Ja hoor, wij samen in de laadbak, nog natter, nog kouder, maar heel blij met de lift. Als klap op de vuurpijl kregen we op de veerboot, een oversteek van15 min, te maken met een oefening. De passagiers moesten aantreden met zwemvesten aan. Ja, dan heb je toch wel een fish en chips verdiend. We hebben het weggespoeld met een dubbele whisky. Ed ligt nu heerlijk te ronken.

Foto’s: River Tweed, In vol ornaat, Passagier, Shetlands in zicht, Wijntje en Trijntje, Goed kijken onze boot, Lerwick, Noss, Ed in laadbak.