In de SCHOTSE mud

Op dit moment liggen we vast in de modder, drek, hier genoemd mud, en wel in Eyemouth en dat ligt in Schotland! Het is springtij, dus extra laag (en trouwens ook hoog) water. De mooie Frisonne heeft iets te lange benen voor dit haventje. Het zal wel goed gaan. De wind N-NW haalt weer flink aan. De voorspelde 8 misschien? Geeft niet, wij liggen veilig.

Vanochtend om 5 uur stonden de Wapstras al weer paraat. De hele dag sprankelend helder, zonnig weer gehad maar met een harde wind en wat mij betreft een te wilde zee, vooral bij het ronden van de Farne eilanden, niet echt leuk, alhoewel het schip er prima doorheen ging met bijna de hele rit Louwrens aan het roer. Bij aankomst was z’n pak wit van het zout.
Nu, met een glaasje wijn en muziek van Froucke en Sietse, is de bemanning al weer wat gaperig en rozig…..trusten.

Goed gezien!
Maar niet zoals Ymie dacht in het water gevallen. Nee, Ed ging douchen en tot mijn verrassing kreeg ik mijn Ed zo terug. Voortaan dus goed controleren of alles er nog op en aan zit. Even voor de dames onder ons, zijn witte bovenlip kleurt al aardig bij. Het staat hem prachtig, maar voortaan dus zoenen zonder prik.

We genieten trouwens van jullie reacties op onze site. Het is het eerste waar we naar kijken. Hartstikke leuk! Dat geldt trouwens ook voor onze afscheidsborrelcdcollectie, ondergebracht in de schoenendoos van Wil v.d.H. De persoonlijke noot die aan diverse cd´s is toegevoegd, maakt de verzameling extra speciaal.
Met de website gaat er nog wel eens iets mis. Zoals 2x hetzelfde verhaal en te weinig foto´s erbij. Deze plaatsen we alsnog. Foutje. En dat terwijl Tjeerd zo z´n best gedaan heeft om het ons goed te leren. Hij heeft overigens niets te klagen. Jacob moest 2x 7 jaar werken voor zijn schoonvader voor hij Rachel kreeg en dat terwijl onze Anne minstens zo veel waard is.
Straks kunnen we Louwrens ook niet meer vragen hoe het moet. Maar ook wat dit betreft blijven we volhouden en ons best doen.

Vanochtend om 9.30 uur ging Louwrens aan wal om zich te informeren over zijn terugreis. Om 11 uur, een paar keer slikken een paar tranen, en hij was on wheels. Met grote backpack op in de bus naar Edinborough, dan met een veerboot naar Zeebrugge, aankomst morgen 11 uur. Vervolgens met de trein naar Amsterdam waar hij morgen een feest heeft. We zullen hem missen, onze zoon en supergoeie dekzwabber.

Enigzins verweesd zijn we ook maar in de bus gestapt en wel naar St. Abbs en vandaar een pracht wandeling terug naar Eyemouth. Aldaar tijdens het boodschappen doen vertelde de slager dat hij al wist dat we gisteren waren aangekomen. De eerste Nederlandse zeilers dit jaar. Men is hier zo aardig. Nu ook weer de havenmeester. We moeten voor 2 nachten 46 pond betalen, havengeld is hier overal peperduur, maar hij berekende 18 pond. We zijn de eerste Hollanders en hij vond het ook te veel geld. Bovendien kregen we een mooi boekje over de geschiedenis van dit gebied.
Hij vertelde dat de Nonnen van St. Abbs, het dorpje is van 1100, zich uit angst voor verkrachting door de Vikingen, de neuzen hebben afgesneden om zo maar lelijk te lijken.

We zitten nu weer heerlijk in de zon, in het haventje aan de monding van de Eye thee te drinken en te lezen en schrijven, terwijl een paar zeehonden rond de stoere vissersbootjes zwemmen en badderen.