Genieten op de Scilly\

Cork is met 150.000 inw.(Dublin 1milj.) de 2de stad van de republiek, en dit jaar culturele hoofdstad van Europa. We hadden eerlijk gezegd een mooier en frissere stad verwacht. Het centrum met de Hugenoten wijk en de English Market is heel gezellig, ook winkels te kust en te keur, maar een paar stappen verder is het vooral armoedig en vervallen. Misschien hebben de reisgidsen bij ons te hoge verwachtingen gewekt. Van de St. Finnbarr kathedraal, de Butter Exchange en de St.Anne’s Church raakten we niet onder de indruk, ook al mocht je in de laatste zelf de klokken luiden. Dit werd het Wilhelmus met Ed aan de touwen. De aanbevolen Hi-B bar was een aftands kroegje met lastige, dronken mannen. Ook deze stad heeft sinds de jaren 80 te lijden gehad van massale emigratie. Interessant was de rondleiding door de City Gaol, de voormalige gevangenis. De Art Gallery vonden we een wat rommelig museum, waar we overigens heerlijk hebben gegeten en in gesprek raakten met een Ierse tafelgenoot.

We ervaren de bevolking als zeer behulpzaam, vriendelijk en belangstellend. Die ervaring hebben we overigens ook met de Schotten. Ook is men heel complimenteus over ons schip. Het is ons al eerder opgevallen dat Ieren opvallend klein van stuk zijn. Dit wordt verklaard doordat de bevolking jarenlang grote armoede heeft gekend en als gevolg daarvan eenzijdig voedsel, en zelfs hongersnood (1845-1849) heeft geleden door een aardappelziekte, waarbij 1milj. mensen zijn gestorven. Het inwoneraantal is, door honger en emigratie, zelfs gedaald van 9 naar 3milj. Het land behoort nu tot de dunst bevolkte van Europa. Je proeft hier nog de achterstand en armoede en tegelijkertijd zie je welvaart en vooruitgang.

Zodra we gunstige wind hebben maken we een oversteek naar de Scilly’s. Dat zal wel niet eerder dan zondag worden. Vrijdag hebben we grotendeels gewijd aan huishoudelijke beslommeringen. Zoals 2 weekend tassen met was op de fiets van en naar de wasserette brengen, havens met wasmachines zijn hier zeldzaam. De gene die ik de eerste keer voelde bij het afgeven van de vuile was plaagt mij nu veel minder. Alles went, zelfs laten wassen door een vreemde vent. Vandaag, 13 aug. gaan we nogmaals naar Cork, nu om overzeilers te kopen. Terug in de haven bleek dat ze onze boot hadden verlegd. Dit hebben we nog nooit meegemaakt. Ed baalt als een stekker en controleert op dit moment de boot. De havenmeester is niet meer aanwezig. Het mag dan een chique club van 285 jaar oud zijn, maar van onze Frisonne moeten ze afblijven.
Zondag om 11 uur zijn we vertrokken. Ierland en het eiland Man, waar we ons 6 weken hebben vermaakt, achter ons latend. Aanvankelijk hebben we hard gewerkt om op het zeil wat snelheid te kunnen halen. Voorzeil uitbomen, bulletalie zetten, halfwinder hijsen…..het zweet op de rug, maar het draait uit op motoren met 3x gereefd grootzeil, als steunzeil tegen de lastige deining. Het zonnige weer en de scholen dolfijnen die ons escorteren maken het tot een fijne dag en wie weet heeft de nacht of de dag van morgen meer wind in petto. ’s Ochtends liepen we de New Grimsby Sound tussen de eilanden Tresco en Bryher binnen, 2 van de 5 bewoonde en 200 onbewoonde eilandjes, riffen en rotsen van de Isles of Scilly, 42km ZW van LandsEnd. 9 Jaar geleden hebben we deze archipel ook aangedaan en wel St Mary, maar door een weersomslag zijn we toen al snel vertrokken. Je kunt hier nl nergens tegen alle windrichtingen beschut, tegen het geweld van de oceaan, liggen, en je kunt hier alleen voor anker of aan een mooring.

Ondanks vermoeidheid van de oversteek zitten we al vroeg op onze fietsen, en we zijn direct diep onder de indruk van de schoonheid van dit gebied. In de eerste plaats de Abbey Gardens, uniek in hun soort, die vanaf 1834 zijn aangelegd met planten en zaden die zeelieden meebrachten. Eigenlijk is heel het eiland een bloemenzee, daarbij is het warm en de zee met de hagelwitte stranden lokt, maar het water is ijskoud. Het Valhalla museum bevat een verzameling houtgesneden boegbeelden, afkomstig van meer dan 1000 scheepswrakken. De Scilloniers waren in de 18 en 19eeeuw arme strandrovers. De kinderen leerden het volgende gebed, ”…..goede nacht vriend en vijand, god de vader, laat voordat het licht wordt een schip op het strand lopen” En men hielp het lot een handje door een koe met lantaarns aan de horens over rotsplateaus te leiden om zo schepen in gevaarlijke ondiepten te lokken. Het grootste schip dat hier in 1967 verging, in goed zicht en een rustige zee, was de Torrey Canyon. De ergste ramp (1400doden, 4 schepen van een convooi) was in 1707, door een navigatie fout. Een van de waardevolste vonsten werd in 1971 gedaan, het wrak van de Ned. Oostindievaarder “Hollandia”die met een lading zilver op zijn eerst reis verging. Er zijn hier verschillende vuurtorens waar van de beroemdste en hoogste Bishop Rock (50m hoog, lichtstraal 40km, bovenop een heliplatform).
De Oh’s en de Ah’s waren tijdens onze wandeling over Tresco en Byher niet van de lucht. Het is hier een paradijsje in een enorme plens sprankelend water en niet te vergeten, het paars van de heide, nu volop in bloei! Op sommige stranden is het witte zand zo fijn dat het eens geexporteerd werd als poeder om inkt mee te drogen, toen men nog geen vloeipapier had. Aan boord hebben we uitzicht op Cromwell’s Castle, in 1651 gebouwd tegen aanvallen van de Nederlanders, en op King Charles Castle uit 1550. In 1651 verklaarde Nederland aan Engeland de oorlog, maar adm. Tromp werd hier tegengehouden door Adm. Blake. Toch wappert hier nu dankzij kapitein Wapstra onze nationale driekleur. Ietwat luguber en ook niet des paradijs, is het zicht dat we hebben op een galg compleet met strop, op Hangman’s eiland.

Vandaag, woensdag, zijn we naar St. Mary gevaren, de eerst haven op onze reis die we al eens hadden bezocht. Na terugkomst van een bezoek aan het stadje Hugh Town, zagen we nog een Nederlands schip aan een mooring liggen. Het waren Jan Willem en Atie uit Nykerk, die ons uitnodigden voor een borrel, Gezellig!
Waardeloos, wat een rot nacht. Zo’n onrustige plek. Voortdurend dreunt het schip tegen de mooring en we zijn bang dat we tegen de boot van Jan Willem zullen botsen. Ed er ’s nachts uit, hij is niet de enige schipper die met een zaklantaarn over het dek scharrelt, maar niets helpt. Het weer gaat veranderen en wij hijsen de zeilen bijtijds om in mist en regen en later een prima wind naar Helford in Cornwall te varen. Eindelijk weer eens de zeilpakken aan en ’s avonds voor het eerst sinds tijden de olielamp. Foto’s: Abbey Gardens, Cromwells Castle, Zonsopgang tijdens oversteek Scilly’s, , Grimsby Sound, Rotsen Bryher.